Parafia Miłosierdzia Bożego("pod lasem")
Historia parafii:
Starania o pozwolenie na budowę kościoła w Puławach trwały przeszło trzydzieści lat. Już w latach pięćdziesiątych, tuż po zakończeniu wojny, Ksiądz Zygmunt Adamczewski będąc proboszczem parafii p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny kupił plac położony między ul. Aleja Mała i Czartoryskich, z myślą o budowie kościoła. Plac ten został zabrany w latach późniejszych przez ówczesne władze państwowe i przeznaczony pod budowę innych obiektów, które po dzień dzisiejszy są znakiem i dowodem na to, jak to w ówczesnych czasach bezprawie było często stosowanym prawem.
Kiedy w latach sześćdziesiątych, w związku z budową Zakładów Azotowych, nastąpił gwałtowny napływ ludności do Puław i rozbudowa miasta - potrzeba budowy kościoła w tym mieście stała się jeszcze bardziej oczywista.
Władze jednak konsekwentnie odmawiały pozwolenia.
Dopiero 11 listopada 1980, na fali zbliżających się nieuniknionych przemian społeczno-politycznych, udzielono pozwolenia na rozpoczęcie prac przygotowawczych do budowy zespołu sakralnego i z czasem zatwierdzono jego program i powierzchnię. W sierpniu 1980 roku proboszczem parafii p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Puławach został mianowany Ks. Ryszard Gołda. Na nim więc spoczął ciężar prowadzenia tej budowy.
Zanim rozpoczęto budowę trzeba było pokonać jeszcze trzy progi:
- uzyskać decyzję o ustaleniu miejsca i warunków realizacji inwestycji (uzyskano 15 maja 1981r.)
- przekazanie w wieczyste użytkowanie działki przeznaczonej pod budowę (uzyskano 24 czerwca 1981r.)
- zatwierdzić dokumentację techniczno-architektoniczną i projekt zagospodarowania placu budowy (uzyskano 27 lutego 1982r.)
Wykopy pod fundament kościoła, plebanii i domu Sióstr rozpoczęto na wiosnę 1982r. Do końca 1984 roku Ksiądz Arcybiskup Bolesław Pylak erygował przy tym kościele parafię pod wezwaniem Miłosierdzia Bożego i ustanowił przy niej proboszczem Księdza Ryszarda Gołdę.
W Adwencie 1985 roku jedno z pomieszczeń w dolnym kościele zostało na tyle przygotowane, że można było w nim sprawować liturgię. Do tej pory czyniono to w prowizorycznym pomieszczeniu wybudowanym na placu budowy jako pomieszczenie socjalne.
14 września 1990 roku parafia uzyskała tytuł własności działki, na której zlokalizowano zespół sakralny.
24 grudnia 1990 roku kościół został poświęcony przez Księdza Biskupa Ryszarda Karpińskiego.
Prace wykończeniowe przy kościele ciągle jeszcze trwają.
Projektant :inż. mgr Władysław Skiba
Konstruktor :inż. mgr. Jerzy Lindeman
Aranżacja wnętrz :mgr plastyk Grażyna Czapska
Inspektor nadzoru :inż. Bogumił Werpachowski (do 30 XI 1983r.)
Kierownik budowy :mgr arch. Stanisław Śliwiński (do 6 VII 1982r.)
Kierownik budowy :mgr arch. Tadeusz Szczygieł (do 30 XI 1983r.)
Inspektor nadzoru :mgr inż. Kazimierz Grzegorczyk (od 30 XI 1983r.)
Kierownik budowy :inż. Bogumił Werpachowski (od 30 XI 1983r.)
Odsługa geodezyjna :mgr inż. Henryk Szaniawski
Majster ciesielski :Władysław Kłos
Majster murarski :Zdzisław Pasieczny
Majster zbrojarski :Henryk Lipnicki
Parafia pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny("na górce")
Historia parafii:
Dnia 7.10.1975 r. zawarto umowę pomiędzy Generalnym Dziekanatem Wojska Polskiego a Biskupem Lubelskim w sprawie utworzenia parafii cywilnej przy k-le garnizonowym w Puławach. Na mocy tej umowy bp Bolesław Pylak wydał dekret erekcyjny parafii. Jako parafia cywilno-wojskowa funkcjonowała do 8.07.1984 r., kiedy to strona wojskowa odstąpiła od umowy i parafię cywilną rozwiązano. Starania o jej odtworzenie podjęto w 1989 r., jednakże próby te zakończyły się niepowodzeniem. Dnia 5.08.1996 r. Arcybiskup Lubelski zwrócił się z prośbą do Ministra Obrony Narodowej o przekazanie diecezji lubelskiej kościoła garnizonowego w Puławach. W 5 miesięcy później prośba została odwołana, gdyż zawarto porozumienie z Biskupem Polowym WP co do ponownego utworzenia parafii cywilno-wojskowej. Dekret erekcyjny wydał abp B. Pylak 18.02.1997 r. Terytorium parafii wyłączono z parafii sąsiednich. W następnym miesiącu tegoż roku, w wyniku porozumienia proboszczów parafii puławskich, został wydany nowy dekret erygujący tę parafię w zmienionych grranicach. Dnia 8.04.1998 r. abp Józef Życiński dokonał ostatecznej regulacji granic parafii puławskich. Dekretem bpa S. Głodzia, Biskupa Polowego WP z dnia 17.06.2001 r. personalną parafię wojskową zniesiono
Parafia Barata Alberta
Tomasz Malesza wikariusz, od 2005
Andrzej Włodzimierz Okaj wikariusz, od 2005
Jan Tadeusz Pietruszka wikariusz, od 1998
Jerzy Stanisław Węzka prefekt, od 2004
Aleksander Zeń proboszcz, od 1989
Historia parafii:
Starania o utworzenmie parafii sięgają 1982 r., kiedy to otrzymano stosowną zgodę Wydziału d/s Wyznań Urzędu Wojewódzkiego w Lublinie. W listopadzie 1986 r. został skierowany do pracy w Puławach ks. Aleksander Zeń z misją budowy kościoła. Dnia 3.08.1988 r. powstał samodzielny ośrodek duszpasterski pw. bł. Brata Alberta Chmielowskiego. Parafię erygował bp B. Pylak 12.09.1990 r., chociaż już wcześniej , 30.12.1988 r. wydany został dekret erekcyjny, którego jednak nie wykonano .Jako że 12.11.1989 r. przeprowadzona została kanonizacja Patrona parafii - uzyskała ona tytu łśw. Brata Alberta. Jej teren wyłączono z parafii Milosierdzia Bożego w Puławach. W 1991 r. par. stała się macierzystą dla nowego ośrodka par. pw. Świętej Rodziny. Mocą aktu wydanego 8.04.1998 r. przez abpa J. Życińskiego granice par. zostały ponownie skorygowane. Pierwszym proboszczem został ks. Aleksander Zeń Plebanię, którą stanowi budynek wolnostojący, oddano do użytku w 1993 r.
W 1988 r. została wzniesiona tymczasowa kaplica pw. bł. Brata Alberta. Kościół murowany, w budowie od 1989 r. ( arch. Gawor z Krakowa). Od 706.1998 r. w świątyni stale sprawowany jest kult liturgiczny.
Parafia Św. Rodziny
Piotr Drozd wikariusz, od 2005
Witold Kuś wikariusz, od 2000
Henryk Olech proboszcz, od 2002
Historia parafii:
1.07.1990 r. powstał w Puławach samodzielny ośrodek duszpasterski. W rok później, 8.06.1991 r. bp B. Pylak utworzył w jego miejsce parafię, której teren wyłączono z par. św. Brata Alberta w Puławach. Pierwszym proboszczem został ks. Tadeusz Siwkiewicz.
Teren pod kościelną zabudowę przekazała parafii Rada Miasta Puławy uchwałami z 5 i 11.06.1997 r. za symboliczną opłatą 1 zł. W ten sposób uczczono wizytę w Polsce Ojca Świętego Jana Pawła II . Ks Henryk Olech jesienią 2002 roku zainicjował projektowanie i przygotowanie dokumentacji do budowy kościoła. Projektantem światyni p/w Świętej Rodziny jest arch. Marek Skrzyński. Prace budowlane rozpoczęły się w 2003r.
Parafia Św. Józefa
Leszek Zbigniew Tałanda wikariusz, od 2005
Mirosław Marek Łysko wikariusz, od 2004
Waldemar Antoni Żyszkiewicz proboszcz, od 2000
Historia parafii:
Erygowana 12.08.1676. r. przez bpa Andrzeja Trzebickiego. W XV w. istniała we Włostowicach kaplica, w której proboszcz z Jaroszyna odprawiał nabożeństwa w niedziele i święta. W latach 1470-1531 powstała tu filia par. jaroszyńskiej, z czasem zamienona na samodzielną jednostkę duszpasterską. Par. uposażył Łukasz Opaliński, z czasem zwiększyło się dzięki Lubomirskim i Czartoryskich. Od pocz. XVII w. spotykamy wzmianki o szkole par., kierowanej przez rektora, który był zarazem kantorem w k-le. Od pocz. XIX w. proboszczowie włostowiccy byli kuratorami kaplicy Czrtoryskich w Puławach. Do Włostowic jako parafii do 1919 r. należały całe Puławy. Były tu też różnego rodzaju bractwa i cechy: różańca św., cech rolników, flisów. Włostrowice związane są z dziejami Polski: bitwa S. Czarneckiego ze Szwedami, potyczki z czasów powstania listopadowego i stycznowego, w Parchatce stoi krzy ż na mogile powstańców z 1863 r. W okresie przynależności do diec krak. należała do archidiakonatu lubelskiego, dek. kazimierski, później chodelski, nowoaleksandryjski i obecnie puławski. Cmentarz grzebalny założono w 1801 r. Archiwum przechowuje m. in. księgi metrykalne od 1640 r. księgę wizytacji kanonicznych.
W XV w. istniała drewniana kaplica pw. Nawiedzienia NMP. W połowie XVII w. przy dewnianym k-le wymurowano kaplicę pw. św. Józefa, która została zniszczona w czasie wojen szewdzkich. Kościół obecnie istniejący murowany, wybud. w latach 1725-1728 pw. św. Józefa wg projektu arch. Franciszka Magiera, z fundqacji Elżbiety Sieniawskiej. Konsekrował go 29,10.1826 r. bp Józef Marceli Dzięcielski. W 1751 r. wybud. nowe, drewniane sklepienie, w 1801 -odnowiony przez Czartoryskich- położono nową polichromię, 1929 - renowacja dachu, 1961 ks. Staszkiewicz przeprowadził remont kapitalny z zabezpieczeniem popękanych ścian i filarów oraz sklepienia. W 1975 r. kościół odnowiono z zewnątrz i od wewnątrz, remont powtórzono w latach 1986-89. Kościół jest murowany z kamienia i cegły, 1-nawowy, barokowy, przy prezbiterium zakrystia, nad nawą wieżyczka na sygnaturkę, wnętrze posiada wyposażenie z końca XVIII w., tzn. z czasów Czartoryskich. W ołtarzu głównym obraz Św. Rodziny, mal. Kazimierz Wojniakowski, uczeń Bacciarellego. Ołtarze boczne 2 przy tęczy: po prawej - MB Karmiącej, po lewej - P. Jezusa niosącego krzyż. W nawie 2 ołtarze z obrazem św. Barbary i św. Teresy ( mal. K. Wojniakowski, a do postaci świętych pozowały księżniczki Zofia i Maria Czartoryskie). Na chórze muzycznym organy z 1943 r. wyk. przez Kamińskiego z Warszawy ( remont kapitalny i konserwacja w 1998 r.). Na ścianach k-ła są pamiątkowe tablice i epitafia z XVIII-XIX w. Do 1721 r. była dzwonnica drewniana, murowaną wybud. w 1728 r. Dwa dzwony zostały sprowadzone po II wojnie światowej. Cmentarz przykościelny otoczony murem, w którym są też płyty nagrobkowe. Kapliczki: przy ul. Norblina z 1904 r. i in.
